Πέμπτη 9 Αυγούστου 2018

ΈΝΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΗΡΩΑΣ


ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΑΝΔΡΕΑ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ  ΈΝΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΗΡΩΑΣ.!


Ένας έφεδρος Καταδρομέας, έσωσε τους γονείς του όπως  κι άλλα 7 άτομα, από βέβαιο θάνατο, κατά την διάρκεια των φονικών πυρκαγιών στην Αν. Αττική.
Διαβάστε  πως περιγράφει τα συμβάντα, που μας κάνουν όλους να νοιώθουμε υπερήφανοι, γιατί βλέπουμε ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι, με Α κεφαλαίο  που έχουν πάνω από όλα, πίστη στον αλτρουισμό και στην αφοσίωση στο καθήκον και ενεργούν με αυτοθυσία για την βοήθεια και προστασία του συνανθρώπου.
Η απίστευτη ιστορία του ήρωα 45χρονου εφέδρου ανθυπολοχαγού  των Καταδρομών, Αντρέα Τριανταφυλλίδη , πατέρα 2 μικρών κοριτσιών, ο οποίος τη στιγμή που όλοι έτρεχαν να ξεφύγουν από τις φωτιές αυτός  δεν σκέφτηκε ποτέ να παρατήσει τους δικούς του ανθρώπους, το σπίτι του και τους φίλους του και έτρεξε προς την πύρινη κόλαση, για να σώσει τους γονείς του, όπως  και άλλους 7 ανθρώπους από βέβαιο θάνατο, όπως  μας περιγράφει  παρακάτω.

«Ενημερώθηκα από τους γονείς μου, 80 ετών περίπου, ότι υπάρχει φωτιά στον Βουτζά και ότι έβλεπαν καπνούς κάπου μακριά.
Εφησυχάστηκα και συνέχισα τη δουλειά μου στη Κηφισιά.
Ακριβώς μετά από δέκα λεπτά, ξεκίνησαν να χτυπάνε τα τηλέφωνα και να με παίρνει ο πατέρας μου πανικόβλητος,  λέγοντάς μου πως η φωτιά είχε φτάσει πολύ  κοντά τους.
Ξεκίνησα κατευθείαν.
Πήρα την Αττική Οδό και έφτασα μέχρι το Πικέρμι, το οποίο ήταν κλειστό από την τροχαία.
Εγώ όμως δεν υπήρχε περίπτωση να μην πάω με κάθε κόστος στους γονείς μου, την περιουσία μου και στους φίλους μου.
Πήγα στη Λούτσα και μετά στην παραλία Ραφήνας, όπου κατάλαβα ότι δεν μπορώ να την προσεγγίσω» λέει ο 45χρονος Καταδρομέας.
Χωρίς δεύτερη σκέψη άφησα το αυτοκίνητο μου και όπως ήμουν ντυμένος από το γραφείο, παίρνω τον πυροσβεστήρα και ένα μπουκάλι νερό και ξεκινάω πεζοπορία προς το σπίτι μου, το οποίο βρίσκονταν  πάνω από τέσσερα χιλιόμετρα μακριά από το σημείο που ήμουν, ώστε να πάω  στο Μάτι να  βρω τους γονείς μου.
Όλα αυτά την στιγμή που η φωτιά έκαιγε τα πάντα και είχε φτάσει  κοντά στη Ραφήνα.
Στο δρόμο ήταν οι πυροσβέστες  αλλά δεν με σταμάτησε κανείς, ήταν  ένα χάος, ένα αυτοκίνητο είχε κλείσει το δρόμο στην είσοδο της Ραφήνας.
Όταν έφτασα στο Κόκκινο Λιμανάκι, που καιγόντουσαν τα σπίτια δεξιά και αριστερά, ήταν μια κόλαση, άρχισα πια να προβληματίζομαι εάν η επιλογή που έκανα ήταν η  ορθή μέσα στην κοσμοχαλασιά.
Κρίνοντας ότι μπορώ και ότι πρέπει, συνέχισα τη διαδρομή μου και όσο έμπαινα πιο μέσα τόσο χειρότερα ήταν. Υπήρχαν παντού αποκλεισμένα παρατημένα αυτοκίνητα, καμένα.
Στο κέντρο περίπου συναντάω έναν κύριο με μηχανάκι και προχωρούμε  μαζί, στα 100 μέτρα σταματάμε, γιατί είχε πέσει μία  κολόνα της ΔΕΗ.
Συνεχίζουμε πάλι πεζοί, προσεκτικά  με τις κολόνες να κρέμονται πάνω από τα κεφάλια μας.
Υπολογίζαμε χρονικά ποτέ να περάσουμε, γιατί οι κολόνες έπεφταν πριν ή μετά από εμάς και έτσι φτάσαμε μέχρι την Αργυρά Ακτή.
Εκεί άρχισαν οι πιο συγκλονιστικές εικόνες, ήταν τρομερό το θέαμα, καθώς όλα τα αυτοκίνητα ήταν καμένα και ολοσχερώς  κατεστραμμένα  λέει συγκλονισμένος  ο Αντρέας.
Μετά από αυτήν την εικόνα στην Αργυρά Ακτή, ο 45χρονος άντρας ανήσυχος και ταραγμένος  αρχίζει να τρέχει προς το σπίτι του, χωρίς να λογαριάζει τι βλέπει μπροστά του και που πάει.
«Προχωράω τρέχοντας, ούτε έβλεπα πια μπροστά μου, προχωράω και φθάνω στο σπίτι μου. Ήμουν από τους σκανδαλωδώς ευνοημένους  και τυχερούς που δεν πάθαμε ζημιά, μια αποθήκη κάηκε μόνο, οπότε μπαίνω μέσα και βρίσκω ζωντανούς τους  γονείς μου  που  καθόντουσαν μέσα  στο σπίτι, θεωρώντας ότι ήταν  πιο καλός ο αέρας.
Τους έβγαλα στην θάλασσα και αφού είδα ότι ήταν ασφαλείς τους είπα πρέπει να πάω να βοηθήσω, όσους άλλους μπορώ γιατί  έχω και εγώ  οικογένεια  και παιδιά και δεν μπορούσα να μην το κάνω, όταν τόσοι συνάνθρωποι θελαν μια βοήθεια.
Πήγα στο σπίτι μας, έβαλα την στολή  παραλλαγής μου των καταδρομών, φόρεσα για ηθικό τον  πράσινο μπερέ μου και κρατώντας ένα φακό, πήρα  και μερικά μπουκάλια νερό σε μια τσάντα και  ξεκίνησα, υπογράμμισε.
Ο έφεδρος καταδρομέας όταν βγήκε πάλι έξω από το σπίτι του σκέφτηκε μόνο την προσφορά και  με θάρρος και με ηθικό ακμαίο  τώρα που και οι γονείς του ήταν καλά, ξεκίνησε τον αγώνα του, από τον οποίο έσωσε πολλές ζωές.
«Έξω όταν βγήκα, ενθάρρυνα τον κόσμο να πάει στην παραλία, χωρίς να φοβάται και να παίρνει ανάσες  σκύβοντας  χαμηλά, για να αναπνεύσει καλύτερα.
Πήγα και βρήκα λίγο μακρύτερα  μικρά παιδιά που είχαν καεί τα ποδαράκια τους και δεν μπορούσαν να περπατήσουν.
Μια μικρή την έβαλα στην πλάτη μου, γιατί είχαν καεί οι πατούσες τις και κρεμιόταν πάνω μου καθώς  κρατούσα από τα χέρια άλλα παιδιά.
Τους πήγαινα σε ασφαλές σημείο που έκρινα εγώ, γιατί δεν είχε έρθει κανείς να τους βοηθήσει και  όλοι αλλόφρονες με  έβλεπαν σαν κάποια Αρχή, όμως τους εξηγούσα πως είμαι  ιδιώτης και πως έβαλα την στολή  παραλλαγής  μου, για την προστασία μου» είπε ο Ανδρέας  και συνέχισε:
«Κουβάλησα σχεδόν εφτά με οκτώ άτομα, τα οποία μετέφερα σε παραλίες και  σε ασφαλή σημεία, περπατώντας  φορτωμένος τουλάχιστον 300 με  400 μέτρα,.
Βλέπαμε τον θάνατο  δίπλα μας και προσπαθούσα να ενθαρρύνω τους τραυματίες και τους σοκαρισμένους, λέγοντας τους, πως όλα θα πάνε  καλά και όταν πήγαινα να πιώ μια γουλιά νερό, γύριζα την πλάτη και έκλαιγα….
Κανείς  δεν μπορεί να μην λυγίσει  με μια  τέτοια συμφορά, με τόσους ανθρώπους να βρίσκονται γύρω  αβοήθητοι και με τόσους καμένους  τραυματίες και νεκρούς….».
Εύχομαι να γίνουν καλά όλοι οι τραυματίες και να μην ξαναζήσουμε τέτοια καταστροφή….
Ο πρόεδρος και το Δ.Σ. της Π.Ο.Ε.Δ., τιμούν  και συγχαίρουν τον έφεδρο Ανθυπολοχαγό των Καταδρομών κ. Ανδρέα Τριανταφυλλίδη, ευχόμενοι  απο καρδιάς υγεία, ευλογία, ευημερία και κάθε επιτυχία σε όλα όσα επιχειρεί στην ζωή του.